Παίκτης προσπαθεί να κτυπήσει αντίπαλο αλλά δεν τον “βρίσκει”. Αποβάλλεται;

Παίκτης προσπαθεί να χρησιμοποιήσει σκληρότητα εναντίον αντιπάλου, όταν δεν μαρκάρει για τη μπάλα, και τελικά δεν έρχεται σε επαφή μαζί του. Πως πρέπει να αντιμετωπιστεί;

Παράδειγμα/ ερώτηση:

Παίκτης (Ομάδα Α), κάτοχος της μπάλας, έχει περάσει το κέντρο του γηπέδου και κατευθύνεται γρήγορα στο αντίπαλο τέρμα.

Αντίπαλος (Ομάδα Β) βλέποντας και αισθανόμενος ότι κινδυνεύει η ομάδα του, από αυτή την υποσχόμενη επίθεση του παίκτη (Ομάδα Α), τρέχει δυνατά και λίγο πριν πλησιάσει τον παίκτη (Ομάδα Α) γλιστρά στο έδαφος/ κάνει τάκλιν, σηκώνει το πόδι από το έδαφος, το κρατά τεντωμένο, θέλοντας να τον κτυπήσει με τις τάπες με άγριο/ βάναυσο τρόπο. Όμως δεν έχει υπολογίσει το χρόνο σωστά κι αποτυγχάνει να τον «βρει». Τιμωρείται ο αντίπαλος (Ομάδα Β); Αν ναι, πως;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Ο αντίπαλος (Ομάδα Β) θέλει να τον κτυπήσει. Αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το να τον «βρει» με βάναυσο τρόπο, στη προσπάθειά του να παίξει τη μπάλα. Με άλλα λόγια: άλλο είναι ο παίκτης να «πηγαίνει» μόνον για τον αντίπαλο, είναι αυτό που λέγαμε παλιά «ή ο παίκτης ή η μπάλα» με ό,τι αυτό σήμαινε, κι άλλο «πηγαίνει» για τη μπάλα, με πολύ δυνατό τρόπο, και βρίσκει αντίπαλο.

Υπάρχουν, για την κάθε περίπτωση, δυο χαρακτηρισμοί:

«Σοβαρό βάναυσο παιχνίδι»

«Βίαιη συμπεριφορά»

Και για τις δυο περιπτώσεις ο παραβάτης παίκτης αποβάλλεται.

«Βίαιη συμπεριφορά». Η δεύτερη λέξη, της φράσης αυτής, είναι η «συμπεριφορά», κι αυτό τιμωρεί ο Νομοθέτης. Ο επιθετικός προσδιορισμός «βίαιος- βίαιη- βίαιο» είναι αυτό που καθορίζει το χρώμα της κάρτας και που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Κόκκινη.

Ανεξάρτητα λοιπόν από το εάν τον «βρήκε» ή όχι τον αντίπαλο. Ο παραβάτης πρέπει ν’ αποβληθεί για τη συμπεριφορά του κι όχι για το αποτέλεσμα της ενέργειάς του.